Admin
Afscheid van Debbie De Cauwer, dochter van José: “Je was écht wel de supercoolste mama ooit”
Met een diepe stilte en veel emotie namen familie, vrienden en kennissen afscheid van Debbie De Cauwer, dochter van wielericoon José De Cauwer. In een tot de nok gevulde aula, omgeven door bloemen en foto’s vol herinneringen, werd haar leven geëerd op een manier die helemaal bij haar paste: warm, eerlijk, en vol liefde.
Een leven vol licht
Debbie was meer dan alleen de dochter van een bekende vader. Ze was een vrouw die haar eigen pad liep, met een tomeloze energie, een groot hart, en een aanstekelijke glimlach die zelfs op de moeilijkste dagen een kamer kon verlichten. Vrienden omschreven haar als “een vrouw die altijd klaarstond, voor iedereen, zonder oordeel en zonder voorwaarden.”
Ze groeide op in de schaduw van de wielerwereld, maar wist haar eigen identiteit te vormen — als toegewijde moeder, loyale vriendin en sterke vrouw. Voor haar kinderen was ze een heldin. “Je was écht wel de supercoolste mama ooit,” klonk het in een emotionele afscheidsrede van haar dochter. “Onze vrienden zeiden het vaak — en ze hadden gelijk. Jij kon luisteren zonder te oordelen, je maakte grapjes op momenten dat we ze het meeste nodig hadden, en je wist altijd precies wat te zeggen.”
Een moeder met een missie
Debbie’s kinderen vormden het middelpunt van haar leven. Alles draaide rond hen — van kleine ritueeltjes in de ochtend tot de grote momenten in het leven. Ze stond langs de zijlijn van elke schoolvoorstelling, voetbalwedstrijd of muziekoptreden. En als het even moeilijk ging, was zij degene die met open armen en wijze woorden rust kon brengen.
“Ze leerde ons dat kwetsbaarheid geen zwakte is, maar juist kracht,” vertelde haar zoon. “Als wij het even niet meer zagen zitten, stond zij daar. Zelfs als zij zelf met verdriet worstelde, gaf ze alles voor ons. Haar liefde kende geen voorwaarden.”
Vriendin voor het leven
Naast haar rol als moeder was Debbie ook een vriendin zoals je ze zelden vindt. Iemand die geen schrik had om eerlijk te zijn, die het hart op de tong droeg, maar altijd met respect. Velen die afscheid kwamen nemen, spraken over haar vermogen om te verbinden. “Of we elkaar nu dagelijks zagen of maar één keer per jaar — Debbie herinnerde zich elk detail van onze gesprekken. Ze was oprecht, altijd.”
Haar vriendinnen deelden anekdotes over hun jeugdtijd, over nachten vol gelach, roadtrips zonder plan, en gesprekken tot in de vroege uurtjes. “Met Debbie kon je écht jezelf zijn. Geen masker nodig. Geen facade. Gewoon: jij, en zij.”
Een leegte die blijft
Het afscheid van Debbie laat een grote leegte achter, vooral bij José, haar vader, die zichtbaar gebroken was maar zich dapper staande hield tijdens de ceremonie. In een korte maar krachtige toespraak zei hij: “Je was een zonnestraal in mijn leven, Deb. En al is de zon nu ondergegaan, je warmte blijft.”
Ook haar moeder, broers en zussen namen op hun eigen manier afscheid, ieder met persoonlijke herinneringen die samen het beeld schetsten van een vrouw die intens geleefd heeft — en intens geliefd werd.
Een laatste groet
Aan het einde van de plechtigheid weerklonk Debbie’s favoriete lied — een nummer dat symbool stond voor haar vrije geest en haar liefde voor het leven. Iedereen stond recht, sommigen zongen zachtjes mee, anderen lieten hun tranen de vrije loop.
En toen de kist langzaam uit de aula werd gedragen, klonk een laatste applaus — luid, oprecht, en vol liefde.
Want Debbie De Cauwer was meer dan woorden kunnen vatten. Ze was een dochter, een moeder, een vriendin, een vertrouweling. En vooral: ze was écht wel de supercoolste mama ooit.
Admin
